ﺩﻟـﺖ ﮐـﻪ ﻣـﯽ ﮔـﯿـﺮﺩ …
ﺩﺭ ﻟـﺤـﻈـﻪ ﻫـﺎﯾـﯽ ﮐـﻪ ﺛـﺎﻧـﯿـﻪ ﻫـﺎ …
ﻣـﯿـﺦ ﻣـﯽ ﮐـﻮﺑـﻨـﺪ ﺩﺭ ﺳـﺮﺕ !
ﺍﺷـﮏ ﻫـﺎﯾـﯽ ﻫـﺴـﺘـﻨـﺪ …
ﮐـﻪ ﺩﺭ ﻋـﯿـﻦ ﺳـﺎﺩﮔـﯽ …
ﯾـﮏ ﺩﻓـﻌـﻪ …
ﻧـﺼـﻒ ﺷـﺒـﯽ ﻋـﺠـﯿـﺐ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﻣـﯽ ﮐـﻨـﻨـﺪ !
ﻭ ﭼـﻪ ﺩﺭﺩﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻗـﺘـﯽ …
ﻋـﺎﺩﺕ ﻣـﯽ ﮐـﻨـﯽ ﺑـﻪ ﻃـﻌـﻢ ﺷـﻮﺭِ ﺍﯾـﻦ ﺁﺭﺍﻣـﺶ…

وقتی میان این همه ادمک چوبی شانه ای نیست که تکیه گاه گریه ام باشد

وقتی که اغوشی نیست که از همه دل خستگی ها در بر بگیرم

وقتی دست های گرمی نیست که دستانم را شریک شود

 یا اشکانم را با سر انگشت هم دلی پاک کند

 وقتی که هیچ چشم منتظری در این دنیا برای من پلک نمی زند

وقتی صدایی نیست که خستگی لحظه هایم را با لحن گرمش دل داری دهد

وقتی که هیچ گوشی نیست که این همه دل نوشت را بشنود

حس می کنی تنهاییم را؟؟!!

اگر حس کردی

تو بگو چه باید کرد؟!

تنهایی را دوست دارم!

عادت کرده ام که تنها با خودم باشم،

دوستی میگفت: عیب تنهایی این است:

که عادت میکنی خودت تصمیمی بگیری

تنها به خیابان میروی

به تنهایی قدم میزنی

پشت میز کافی شاپ تنهایی می نشینی

و آدمها را نگاه میکنی

ولی من به خاطر همین حس دوستش دارم!

تنها که باشی نگاهت دقیق تر میشود و معنادار

چیزهایی میبینی که دیگران نمیبینند

در خیابان زودتر از همه میفهمی پاییز آمده

و ابرها، آسمان را محکم در آغوش کشیده اند!

میتوانی بی توجه به اطراف

ساعتها چشم به آسمان بدوزی

و تولد باران را نظاره گر باشی.

برای همین تنهایی را دوست دارم

زیرا تنها حسی است که به من فرصت میدهد خودم باشم!

با خودم که تعارف ندارم

سالهاست به تنهایی عادت کرده ام...!

آرامشــی می خواهم...

خلوتــی می خواهم...

تــو باشی و من  در کنار هـــــم …

تو …

سکوت کنــی…

و مــن

گوش کنم ..!

شهر اول : نگاه و دلربایی

شهر دوم : دیدار و آشنایی

شهر سوم : روزهای شیرین و طلایی

شهر چهارم : بهانه و فکر جدایی

شهر پنجم : بی وفایی

شهر ششم : دوری و بی اعتنایی

شهر هفتم : اشک و  آه و  تنهایی

گریه هامو نگه داشتم تا بیایی

فاصله عمرم رو تلخ کرده، کجایی؟

قد این سالها بی قراری کشیدم از جدایی

هفته های غم انگیزم رو می شمارم

من که دست بر نمی دارم از انتظارت

واسه آوای بارون دلم تنگه برگرد، بی قرارم

دوری و بی قراری چه سخته

آخ که چشم انتظاری چه سخته

ابر باشی، نباری چه سخته

دردهای پیاده تو سینه ام زیاده

بی تو دنیا روی خوش نشونم نداده

وقتی آرامشی نیست حالم همینه بی اراده

در نبودت فقط بغض با من رفیقه

بغضی که یادگار یه حس عمیقه

آخ، رازی نشو گُر بگیرم، بسوزم هر دقیقه

گریه هامو نگه داشتم تا بیایی

فاصله عمرم رو تلخ کرده، کجایی؟

این جوری که چشمام به راه توئه

همه روزای من جمعه است

تو یه فکری بکن به حال دلم

 کمکم کن نذار برم از دست

گریه تمام مسیرم تا توئه

وقتی ظُل می زنی به من 

اما قلبم چقدر آرومه

خوب جایی به خاک افتاده آخ

من از این انتظار طولانی نمی تونم که دست بردارم

ترسم از قسمت بدم، اما ته قلبم هنوز امیدوارم

یک روز از این روزگار بی انصاف

حق این چشمها رو می گیرم

یا به تو می رسم آخر

یا تو انتظار تو می میرم

با همین فکر با همین اندوه

قد تصویر روبرو می شم

یه جوری بغض می کنم انگار

دارم از بی کسی تموم می شم

گل آفتاب گردان را گفتند :

چرا شب ها سرت را پایین می اندازی ؟

گفت : ستاره چشمک میزند ، نمی خواهم به خورشید خیانت کنم ...

نگران نباش !

برو . . .

برای آتش دل شکسته ی من هم،

آبی پیدا می شود.

شاید مثل همیشه ،

اشک های مادرم...!

برای درک آغوشم، شروع کن، یک قدم با تو

منم زیبا

که زیبا بنده ام را دوست می دارم

تو بگشا گوش دل، پروردگارت با تو می گوید

ترا در بیکران دنیای تنهایان

رهایت من نخواهم کرد

رها کن غیر من را، آشتی کن با خدای خود

تو غیر از من چه میجویی؟

تو با هر کس به غیر از من چه میگویی؟

تـو چـه میفـَهمی از روزگـآرم..

از دلتـَنگی ام...

، گـآهی بـﮧ خـُدا الـتــمـآس میکُنــَم

خوابــَت را ببینــَم،

میفـَهمی؟!!

فقـط خوابـــَت را...

تـو هم تلخ بودی
تلــخ !
درست مثل قطره های فلج اطفالی
كه در كودكی به خوردم می دانند !
غافل از اینكه این بار
تلخی تــو دلم را فلــج كرد ...!

ای یکتای بی نهایت من
و ای دلیل گستاخی من بر درگاهت
ای بخشنده توانا که بزرگی و مهربانیت چنان است که بنده بی مقدارت
مدام در حال گستاخی و بی پروایی در محضر توست
بر این رانده شده از درگهت.......
شرم دارم از تو چیزی درخواست کنم
زبان نای گفتن و قلم توان التماس ندارد
تو که خود دانایی بر همه نادانسته ها
مرا بکش به سوی خود
و بگسلان این بند های فلاکت را از من
این بنده ناتوانت دگر نا و توانی ندارد
انچنان معصیت بر دوشم سنگینی دارد
که زانو خم گشته و شانه هایم ترک برداشته اند
و من حتی توان تسبیح تو را ندارم
من نمی توانم سر بر استانت بلند کنم
ای پروردگار من.........

بیقرار یه حس تازه ام

 برگ خزان زده ...

این روزها روزهای جنجال توست

   در میان درختان و باد سرکش

    صدای زمین تو را می خواند

    در انتظار توست...

    مرنج ار بی مهری شاخه های لرزان درختان

 که تاب تو را ندارند

آغوش گرم زمین تورا تنها نخواهد گذاشت

خود را رها کن...

وفا نكردي و كردم، خطا نديدي و ديدم
شكستي و نشكستم، بُريدي و نبريدم

اگر ز خلق ملامت، و گر ز كرده ندامت
كشيدم از تو كشيدم، شنيدم از تو شنيدم

كي ام، شكوفه اشكي كه در هواي تو هر شب
ز چشم ناله شكفتم، به روي شكوه دويدم

مرا نصيب غم آمد، به شادي همه عالم
چرا كه از همه عالم، محبت تو گزيدم

چو شمع خنده نكردي، مگر به روز سياهم
چو بخت جلوه نكردي، مگر ز موي سپيدم

بجز وفا و عنايت، نماند در همه عالم
ندامتي كه نبردم، ملامتي كه نديدم

نبود از تو گريزي چنين كه بار غم دل
ز دست شكوه گرفتم، بدوش ناله كشيدم

جواني ام به سمند شتاب مي شد و از پي
چو گرد در قدم او، دويدم و نرسيدم

به روي بخت ز ديده، ز چهر عمر به گردون
گهي چو اشك نشستم، گهي چو رنگ پريدم

وفا نكردي و كردم، بسر نبردي و بردم
ثبات عهد مرا ديدي اي فروغ اميدم؟

بگو چه مرگته که دوباره میخونی
دوباره بی فایدس خودت که میدونی
بگو چه مرگته که بازم پر از حرفی
سراپا عطشی تو این شب برفی

هنوز منتظری بیاد و یار تو شه
بهار تو مرده دلت چقدر خوشه
پرنده ای اما اسیر کوچ خودت
همیشه هم میرسی به هیچ و پوش خودت

نگاه به آینه بکن چقدر شکسته شدی
شکستن اما چه بد شکسته شدی
سحر تو راه و تو دوباره بی تابی
چه مرگته دل من چرا نمیخوابی

نگو بهار چی شده پرنده غمگین
برای هیچ کی نخون به پای هیچ کی نشین

نخند و با خنده هات باز منو دلخور نکن
نگو دلت با منه دیگه تظاهر نکن

ببین ازت بریدم
خسته ام از دورویی

از تو برام چی مونده
بجز بی آبرویی، بجز بی آبرویی

لبت یه چیزی میگه
چشات یه چیز دیگه

من دیگه فهمیدم کدوم دروغ میگه
بهم بگو از عشق تصور تو چیه؟

وقتی که پیش منی چشات حریص کیه؟
خیانت از سر تا پای تو میریزه

تصورت از عشق چه نفرت انگیزه
چه نفرت انگیزه

لبت یه چیزی میگه
چشات یه چیز دیگه

من دیگه فهمیدم کدوم دروغ میگه...

عزیزم دلخوری هام زیاد شده انگاری فصل خزون برگمه

می خوام سفره دلمو وا کنم به خدا اینبار می گم چه مرگمه

اگه هی بیخودی دعوا می کنم خوب می خوام بهم محبت بکنی

به خدا بعضی روزا فکر می کنم که داری من و تحمل می کنی

جلوی غزیبه ها خیلی بده دستت و از توی دستام می کشی

خودم و گاهی به مردن می زنم تا شاید منت من رو بکشی

ارزومه یه دفعه جایی می ری بپرسی میشه برم یا که نرم

مطمئن باش که بهت می گم برو اما زود برگردی دردت به سرم

وقتی می بینم باهام غریبه ای فکر رفتن هی میفته تو سرم

اما چون طاقت رفتن ندارم می زنم به بی خیالی می گذرم

بی محلیات داره زجرم می ده دیگه از این وضعیت خسته شدم

چرا هی دروغ می گم نمی دونم انگاری زیادی پا بسته شدم

وقتی بی خودی می گم مریض شدم دوست دارم یه کمی دلواپس بشی

به خدا چیز زیادی نمی خوام چی میشه اگه یه کم عوض بشی

وقتی که سراغ تو نمی گیرم چی میشه یه بار سراغم بگیری

واسه این که بهت محبت بکنم دور از جونت تو هم یک بار بمیری 

من تو بهت گرگ و میشم تو چته؟؟
من زدن تیشه به ریشه ام تو چته؟؟
از نگاهه عرضه ی خیابونا من دارم
شکنجه میشم تو چته؟؟
اسمم و چند دفعه بریدی تا حالا؟؟؟
چند ستاره کم آوردی تا حالا؟؟
تو مثل من که همش بد میارم
به در بسته نخوردی تا حالا

دل دیگه بسشه درد
توی برز خسته ام
پی سایه نگرد
باخت دیگه خسته شدم
دل شکسته شدم
بازنده ام

من پل دسته نیازم تو چته؟؟
من میسوزم و میسازم تو چته؟؟
تو قمار زندگی منم که مفت
از تو نیستم و میبازم تو چته؟؟
من همونم که شکستیش یادته؟؟
به رگ فاصله بستیش یادته؟؟
حالا اومدی چیرو نشون بدی؟؟
دلی که نمیپرستیش یادته؟؟

دل دیگه بسشه درد
توی برز خسته ام
پی سایه نگرد
باخت دیگه خسته شدم
دل شکسته شدم
بازنده ام

 عشق تو شعله فروز واسه من
میگی غصه ات شب و روز واسه من
فکر آس و پاسی خودتو کن
نمی خواد دلت بسوزه واسه من 

اینجا در دنیای من گرگ ها هم افسردگی مفرط گرفته اند،

دیگر گوسفند نمی درند،

به نی چوپان دل می سپارند و گریه می کنند...

وقتی‌ قلب‌هایمان‌ كوچك‌تر از غصه‌هایمان‌ می‌شود
وقتی‌ نمی‌توانیم‌ اشك‌هایمان‌ را پشت‌ پلك‌هایمان‌ مخفی‌ كنیم‌
و بغض‌هایمان‌ پشت‌ سر هم‌ می‌شكند
وقتی‌ احساس‌ می‌كنیم‌ بدبختی‌ها بیشتر از سهم‌مان‌ است‌
و رنج‌ها بیشتر از صبرمان؛
وقتی‌ امیدها ته‌ می‌كشد و انتظارها به‌ سر نمی‌رسد
وقتی‌ طاقتمان‌ طاق‌ می‌شود و تحملمان‌ تمام...
آن‌ وقت‌ است‌ كه‌ مطمئنیم‌ به‌ تو احتیاج‌ داریم‌ و مطمئنیم‌ كه‌ تو،
فقط‌ تویی‌ كه‌ كمكمان‌ می‌كنی...

آن‌ وقت‌ است‌ كه‌ تو را صدا می‌كنیم، تو را می‌خوانیم.
آن‌ وقت‌ است‌ كه‌ تو را آه‌ می‌كشیم، تو را گریه‌ می‌كنیم، تو را نفس‌ می‌كشیم.
وقتی‌ تو جواب‌ می‌دهی،‌ دانه‌دانه‌ اشك‌هایمان‌ را پاك‌ می‌كنی‌
و یكی‌یكی‌ غصه‌ها را از توی‌ دلمان‌ برمی‌داری
‌گره‌ تك‌تك‌ بغض‌هایمان‌ را باز می‌كنی‌ و دل‌ شكسته‌مان‌ را بند می‌زنی
‌سنگینی‌ها را برمی‌داری‌ و جایش‌ سبكی‌ می‌گذاری‌ و راحتی؛‌
بیشتر از تلاشمان‌ خوشبختی‌ می‌دهی‌ و بیشتر از لب‌ها،
 لبخند‌ خواب‌هایمان‌ را تعبیر می‌كنی‌ و دعاهایمان‌ را مستجاب‌
و آرزوهایمان‌ را برآورده‌ قهرها را آشتی‌ می‌كنی‌ و سخت‌ها را آسان.‌
تلخ‌ها را شیرین‌ می‌كنی‌ و دردها را درمان ناامیدها، امید می‌شود و سیاه‌ها سفید سفید...

خدایا
تورا صدا میکنیم ،تو را می خوانیم
‌ ناامیدها، امید می‌شود و سیاه ‌ها سفید سفید...
خدایا
تورا صدا می کنیم ،تو را می خوانیم

وقتی سر کلاس درس نشسته بودم تمام حواسم متوجه دختری بود که کنار دستم نشسته بود و اون منو "داداشی" صدا می کرد .
به موهای مواج و زیبای اون خیره شده بودم و آرزو می کردم که عشقش متعلق به من باشه . اما اون توجهی به این مساله نمیکرد .
آخر کلاس پیش من اومد و جزوه جلسه پیش رو خواست . من جزومو بهش دادم .بهم گفت:"متشکرم "و از من خداحافظی کرد.
میخوام بهش بگم ، میخوام که بدونه ، من نمی خوام فقط "داداشی" باشم . من عاشقشم . اما... من خیلی خجالتی هستم ..... علتش رو نمیدونم .

به حرمـــــت نان و نمکی که با هم خوردیم
نــــــــان را تو ببر
که راهـــــــــت بلند است و طاقتــــــــــت کوتاه
نمــــــــــک را بگذار برای من
می خواهم این زخم همیشــــــــــه تازه بمانـــــــد...

از تو میگذرم بی آنکه دیگر تو را ببینم ،
 از تو میگذرم بی آنکه خاطره ای را از تو بر دوش بکشم ،
 نمیخواهم دیگر طعمی را از عشق بچشم.
 از تو میگذرم ، تویی که گذشتی از همه چیز ،
 این را هم فراموش میکنم ، جای من در اینجا نیست!
میروم تا آرام باشی ، تا از شر من و احساسم راحت باشی ،
 میروم تا روزی پشیمان شوی ،حیف احساسات عاشقانه ام بود ،
 میروم تا با کسی دیگر همنشین شوی
 از تو میگذرم و شک نکن که فراموشت میکنم ،
 هر چه شمع و شعله و آتش بود را در قلبم خاموش میکنم ….
 نه اندیشیدن به تو فایده دارد ، نه فکر کردن به خاطره هایت ،
 حالا آنقدر به دنبالم بیا تا خسته شود پاهایت….
 تو لیاقت مرا نداری ، از تو میگذرم تو ارزشی برایم نداری….
کارت شده بود دلشکستن و بی وفایی ،
 روز و شب من این شده بود که از تو سوال کنم کجایی؟؟
 چرا پاسخی به دل گرفته ام نمیدهی ،
 چرا سرد شده ای و مثل آن روزها سراغی از من نمیگیری؟
 فکر کرده ای کیستی، برو با همان عاشقان سینه چاکت ،
 برو که تو با یک نفر راضی نیستی!
 از تو میگذرم بی آنکه تو را ببینم ،
 محال است دیگر برگردم ، حتی اگر از غم و غصه بمیرم….
 از تو میگذرم و بی خیالت میشوم ،
 شک نکن بدون تو از شر هر چه غم در این دنیاست راحت میشوم
 اشتباه گرفته ای ، من آن کسی که میخواهی نیستم ،
 تا هر چه دلت خواست با دلش بازی کنی ،
میروم تا حتی نتوانی یک لحظه هم نگاهم کنی….
 از تو میگذرم بی آنکه لحظه ای برگردم و تو را ببینم ،
 یک روز بیا تا حساب تمام بی محبتهایت را از قلب شکسته ام برایت بگیرم….

(قند) خون مادر بالاست ، دلش اما همیشه (شور) می زند برای ما . . .
 اشکهای مادر ، مروارید شده است در صدف چشمانش
دکترها اسمش را گذاشته اند آب مروارید !
 حرفها دارد چشمان مادر ؛ گویی زیرنویس فارسی دارد !
 دستانش را نوازش می کنم ؛ داستانی دارد دستانش . . .
 وقتی پشت سر پدرت از پله ها میای پایین و میبینی چقدر آهسته میره
میفهمی پیر شده !
 وقتی داره صورتش رو اصلاح میکنه و دستش میلرزه ، میفهمی پیر شده !
 وقتی بعد غذا یه مشت دارو میخوره ، میفهمی چقدر درد داره اما هیچ چی نمیگه . . .
 و وقتی میفهمی نصف موهای سفیدش به خاطر غصه های تو هستش

دلت میخواد بمیری . . .

 تو ۱۰ سالگی : ” مامان ، بابا عاشقتونم ”
 تو ۱۵ سالگی : ” ولم کنین ”
 تو ۲۰ سالگی : ” مامان و بابا همیشه میرن رو اعصابم ”
 تو ۲۵ سالگی : ” باید از این خونه بزنم بیرون ”
 تو ۳۰ سالگی : ” حق با شما بود ”
 تو ۳۵ سالگی : “ میخوام برم خونه پدر و مادرم ”
 تو ۴۰ سالگی : ” نمیخوام پدر و مادرم رو از دست بدم ! ”
 تو هفتاد سالگی : ” من حاضرم همه زندگیم رو بدم تا پدر و مادرم الان اینجا باشن . . .
 

بیاید ازهمین حالا قدر پدرو مادرامونو بدونیم . . .
 از اعماق وجودم اعتقاد دارم که هر روز، روز توست  . . .

سلامتیه اون پسری که . . .
 ۱۰ سالش بود باباش زد تو گوشش هیچی نگفت . . .
 ۲۰ سالش شد باباش زد تو گوشش هیچی نگفت . . .
 ۳۰ سالش شد باباش زد تو گوشش زد زیر گریه . . .
 باباش گفت چرا گریه میکنی ؟
 گفت : آخه اونوقتا دستت نمیلرزید . . .

پرسید باران؟ گفتم بهار!
 پرسید بهار؟ گفتم لحظه های با تو بودن!
 پرسید لحظه ؟ گفتم کوچه بن بست!
 پرسید کوچه بن بست ؟ گفتم من و تو!
 پرسید من و تو ؟ گفتم قصه ی ناگفته!
پرسید قصه نا گفته ؟ گفتم هزار و یک شب بودن ما!
 پرسید هزارو یک شب بودن ما؟ گفتم زیر پنجره ی تنهایی من!
 پرسید زیر پنجره ی تنهایی؟ گفتم اشک مهتاب وقتی نمی غلتد!
 پرسید اشک مهتاب؟ گفتم شکوه التماس وقتی دست نیاز به سویت دراز می کنم!
 پرسید شکوه التماس؟ گفتم شبهای تاریک یلدایی!
 پرسید شبهای تاریک یلدایی؟ گفتم اشک های سرشار پنهانی!
 پرسید اشکهای سرشار پنهانی؟ گفتم قلبی که از دیدار می تپد و از ندیدن یار می گرید!
 پرسید قلب؟ گفتم تو!
 پرسید من؟ گفتم عشق!
 پرسید عشق؟ گفتم نوری که هرگز نمی میرد!
 پرسید نور؟ گفتم عشق!
 پرسید عشق؟ گفتم اشک!
 پرسید اشک؟ گفتم عشق!
 پرسید عشق؟ گفتم هاله ی دل تنگی!
 پرسید هاله ی دلتنگی؟ گفتم عشق!
 گریست!
 پرسیدم عشق؟
 گفت گریستن برای بودنهایی که باید باشند و نیستند و نبودنهایی که نباید باشند و هستند!
 من گریستم ، او گریست،
 کسی از دالان تنهایی چشم های منتظر غمزده مان فریاد زد…
 

عشق، عشق، عشق!

بگو دکترا برن این نفسای آخره
تو فقط برام بخند اینجوری خیلی بهتره

دم آخری بذار سیر بشینم نگات کنم
غزل آخرمو فدای خنده هات کنم

عزیزم گریه نکن خراب هر هق هقتم
کاش نفس یاری کنه بازم بگم عاشقتم

بگو هیچکسی نیاد میخوام باهات تنها باشم
دستاتو به من بده که دارم از هم می پاشم

دیگه بی تابی نکن آشفته حالم میکنی
قبل رفتنم (؟) گلم بگو حلالم میکنی


با تو ام تا به ابد نمیشی از دلم جدا
گل مهربون من قرارمون پیش خدا

رد خنده هاتو هیچکسی نشونم نمیده
تا میام حرف بزنم گریه امونم نمیده

میدونم سخته ولی رفتنه من حقیقته
واسه من گریه نکن این آخرین وصیته

بگو هیچکسی نیاد میخوام باهات تنها باشم
دستاتو به من بده که دارم از هم می پاشم

دیگه بی تابی نکن آشفته حالم میکنی
قبل رفتنم (؟) گلم بگو حلالم میکنی

حلالم کن دارم میرم

حلالم کن دارم میرم

چه قدر این لحظه دلگیره

گناهی گردنم نیست

همش تقصیر تقدیره

پر از بغزم پر از گریه

پر از تلخی و شیرینی

حلالم کن دارم میرم

منو هر گز نمیبینی

حلالم کن اگه دستام به دستای تو عادت کرد

ببین دنیای عاشق کش به ما خیانت کرد

کلاف آرزوهامو چرا هیچکی نمی بافه

برای ما دو تا عاشق جدایی دور از انصافه

تو رویای منی اما

من از کابوس لبریزم

چه مظلومانه می باری

چه مظلومانه می ریز

نگام کن لحظه ی زنده نفس

چه تلخه هم و خوشی

چه وحشتناک دلکندن

چه سخته فراموشی

هر که عاشق شد جفا بسیار می باید کشید

بهر یک گل صد جفا از خار می باید کشید

من به مرگم راضی ام اما نمی آید عجل

بخت بد بین از عجل هم ناز می باید کشید

زبانم را نمی دانی !
نگاهم را نمی بینی !

ز اشکم بی خبر ماندی و آهم را نمی بینی

سخن ها خفته در چشمم
نگاهم صد زبان دارد

چرا طرز نگاهم را نمی بینی؟

چرا یک دم کنار من نمی مانی
چرا یک دم بیاد من نمی آیی

به یاد آور تو آن روز طلایی را
 به یاد آور

نگاهم چیست جز عشقت
تو روی از من چه پوشانی

مگر ای ماه، چشم بی گناهم را نمی بینی

سیه چشمان من موی سپیدم را نگاهی کن
مگر در چشم من روز سیاهم را نمی بینی؟

چرا یک دم کنار من نمی مانی
چرا یک دم بیاد من نمی آیی

به یاد آور تو آنروز طلایی را
به یاد آور به یاد آور

خدایا،خدایا...

به من توفیق تلاش در شکست ؛ صبر در نومیدی ؛ رفتن بی همراه ؛ جهاد بی سلاح ؛ کار بی پاداش ؛ فداکاری در سکوت ؛ دین بی دنیا ؛ مذهب بی عوام ؛ عظمت بی نام ؛ خدمت بی نان ؛ ایمان بی ریا ؛ خوبی بی نمود ؛ گستاخی بی خامی ؛ مناعت بی غرور ؛ عشق بی هوس ؛ تنهایی در انبوه جمعیت و دوست داشتن بی آن که دوست بداند روزی کن.

وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند پرهایش سفید می ماند، ولی قلبش سیاه میشود. دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشکوه می آفرینند گر باطن را نمی توان ساقط کرد می توان رسوا ساخت اگر حق را نمی توان استقرار بخشید.می توان اثبات کرد وبه زمان شناساند و زنده نگاه داشت.

دوست داشتن از عشق برتر است. عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی. اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرتِ روشن و زلال. عشق بیشتر از غریزه آب می خورد و هر چه از غریزه سرزند بی ارزش است و دوست داشتن از روح طلوع میکند و تا هر جا که یک روح ارتفاع دارد، دوست داشتن نیز همگام با آن اوج می یابد.              

اما چه رنجي است لذت ها را تنها بردن و چه زشت است زيبايي ها را تنها ديدن و چه بدبختي آزاردهنده اي است تنها خوشبخت بودن! در بهشت، تنها بودن سخت تر از كوير است.

عشق را در زندگی فریاد می زنیم
اما افسوس...
که در هیاهوی بی رنگ عاطفه ها
گاهی قلب را در گرو اندکی محبت می گذاریم
و اینگونه قلب را
بدون دریافت چیزی از دست می دهیم
و ما هم می شویم یک
بی عاطفه...

هرکس به چیزی تبدیل می شود که به آن عشق می ورزد .

اگر سنگی را دوست داشته باشد ، سنگ می شود .

اگر هدفی را دوست داشته باشد ، به آن هدف تبدیل می شود .

اگر به فردی عشق ورزد آن فرد می شود .

و اگر به خدا عشق بورزد خدائی می شود .