اگر مُردم خاکسترم را به باد دهید چرا که من از نسل سوخته ام...

نمی دانم زنده ام یا مرده ام

شاید هنوز به دنیا نیامده ام

یه لحظه چشمـــــاتو ببنـد

 شـایـد منو یادت بیـاد

همون کـه بـهش گفتی یه روز

جـای تـــو هیچ کس نمی یـاد

ﺩﻟـﺖ ﮐـﻪ ﻣـﯽ ﮔـﯿـﺮﺩ …
ﺩﺭ ﻟـﺤـﻈـﻪ ﻫـﺎﯾـﯽ ﮐـﻪ ﺛـﺎﻧـﯿـﻪ ﻫـﺎ …
ﻣـﯿـﺦ ﻣـﯽ ﮐـﻮﺑـﻨـﺪ ﺩﺭ ﺳـﺮﺕ !
ﺍﺷـﮏ ﻫـﺎﯾـﯽ ﻫـﺴـﺘـﻨـﺪ …
ﮐـﻪ ﺩﺭ ﻋـﯿـﻦ ﺳـﺎﺩﮔـﯽ …
ﯾـﮏ ﺩﻓـﻌـﻪ …
ﻧـﺼـﻒ ﺷـﺒـﯽ ﻋـﺠـﯿـﺐ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﻣـﯽ ﮐـﻨـﻨـﺪ !
ﻭ ﭼـﻪ ﺩﺭﺩﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻗـﺘـﯽ …
ﻋـﺎﺩﺕ ﻣـﯽ ﮐـﻨـﯽ ﺑـﻪ ﻃـﻌـﻢ ﺷـﻮﺭِ ﺍﯾـﻦ ﺁﺭﺍﻣـﺶ…

وقتی میان این همه ادمک چوبی شانه ای نیست که تکیه گاه گریه ام باشد

وقتی که اغوشی نیست که از همه دل خستگی ها در بر بگیرم

وقتی دست های گرمی نیست که دستانم را شریک شود

 یا اشکانم را با سر انگشت هم دلی پاک کند

 وقتی که هیچ چشم منتظری در این دنیا برای من پلک نمی زند

وقتی صدایی نیست که خستگی لحظه هایم را با لحن گرمش دل داری دهد

وقتی که هیچ گوشی نیست که این همه دل نوشت را بشنود

حس می کنی تنهاییم را؟؟!!

اگر حس کردی

تو بگو چه باید کرد؟!

تنهایی را دوست دارم!

عادت کرده ام که تنها با خودم باشم،

دوستی میگفت: عیب تنهایی این است:

که عادت میکنی خودت تصمیمی بگیری

تنها به خیابان میروی

به تنهایی قدم میزنی

پشت میز کافی شاپ تنهایی می نشینی

و آدمها را نگاه میکنی

ولی من به خاطر همین حس دوستش دارم!

تنها که باشی نگاهت دقیق تر میشود و معنادار

چیزهایی میبینی که دیگران نمیبینند

در خیابان زودتر از همه میفهمی پاییز آمده

و ابرها، آسمان را محکم در آغوش کشیده اند!

میتوانی بی توجه به اطراف

ساعتها چشم به آسمان بدوزی

و تولد باران را نظاره گر باشی.

برای همین تنهایی را دوست دارم

زیرا تنها حسی است که به من فرصت میدهد خودم باشم!

با خودم که تعارف ندارم

سالهاست به تنهایی عادت کرده ام...!

    آنکه می رود فقط می رود ولی آنکه می ماند

درد می کشد،غصه می خورد، بغض می کند، اشک می ریزد

و تمام اینها روحش را به آتش می کشد و در انتظار بازگشت کسی که هرگز باز نخواهد گشت

آرام آرام خاکستر می شود …
    آری، این است خاصیت عشق یک طرفه …

ترکت میکنم ، تا هر سه راحت شویم …

من ، تو و رقیبم

من از قید تو ، او از قید من و تو از قید خیانت …

آرامشــی می خواهم...

خلوتــی می خواهم...

تــو باشی و من  در کنار هـــــم …

تو …

سکوت کنــی…

و مــن

گوش کنم ..!

هرزگے مختص بـــﮧ تـטּ فروشے نیست
ربطے بـﮧ جنسیت هم نـבاره
همیــטּ ڪﮧ از اعتماב ڪسے
سوء استفاבه ڪنے … هرزه اے
همیــטּ ڪﮧ بــﮧ בروغ بگے בوستت בارم … هرزه اے
همیــטּ ڪﮧ خیانت ڪنے … هرزه اے
اگــﮧ میخواے تــטּ فروشے بڪنے
صاحب اختیار بـבنتے
اما هرزگے نڪــטּ چوטּ
از احساس و آبرو و غرور בیگراטּ بایـב مایـــﮧ بذارے!!!

دلت که گرفته باشد …

شادترین آهنگها روضه خوانی میکنند …

شلوغ ترین مکانها ، تنهاییت را به رخت میکشند …

و شادترین روزها برای تو غمگین ترین روزهاست …

دلت که گرفته باشد ، نقض میشود همه قانونها …

دلم خوش نیست . . .
غمگینم . . .
کسی شاید نمیفهمد . . .
کسی شاید نمیداند . . .
کسی شاید نمیگیرد مرا از دست تنهایی . . .
تو میخوانی فقط شعری و زیر لب آهسته میگویی :
عجب احساس زیبایی . . . !
تو هم شاید نمیدانی . . . !

یه وقتایی،
یه حرفایی،
چنان آتیشت میزنه
که دوست داری فریاد بزنی،
ولی نمیتونی!
دوست داری اشک بریزی،
ولی نمیتونی!
حتی دیگه نفس کشیدنم برات سخت میشه!
تمام وجودت میشه بغضی که نمیترکه،
به این میگن
“درد بی درمون”

گاهی لازمه آدما

چند وقت کرکره خودشون رو بکشن پایین

یه پارچه سیاه بزنن در مغازه و بنویسن:

کسی نمرده...

فقط دلم گرفته...

گفت دلت را نسپار...

اما من سپردم...

غافل از اینکه مردم از سپرده بهره می خواهند...

گفت: اینقدر سیگار نکش میمیری. . .

گفتم: اگه نکشم میمیرم. . .


گفت: اگه بکشی با درد میمیری. . .

گفتم: اگه نکشم از درد میمیرم. . .


گفت: هوای دودی جلوی درد رو نمیگیره. . .


گفتم: هوای صاف جلوی مرگو میگیره؟. . .

بزرگ ترین اشتباهی که ما آدما در رابطه‌هامون می‌کنیم این است که:

نیمه می‌شنویم ؛

یک چهارم می‌فهمیم ،

هیچی فکر نمی‌کنیم !

و دو برابر واکنش نشون می دهیم...

وقتی که گوش ها زنگ زده اند عاقلانه ترین کار ،

سکوت است…...

کارم از یکی بود و یکی نبود گذشت،

من در اوج قصه گم شده ام….!

این روزها بُرد با کسی ست که بی رحم باشد...

از دلتــــ که مایه بگذاری ســوخـــــته ای...

شهر اول : نگاه و دلربایی

شهر دوم : دیدار و آشنایی

شهر سوم : روزهای شیرین و طلایی

شهر چهارم : بهانه و فکر جدایی

شهر پنجم : بی وفایی

شهر ششم : دوری و بی اعتنایی

شهر هفتم : اشک و  آه و  تنهایی

 دلم گرفته از آدمایی که میگن دوستت دارم اما معنی شو نمیدونن

از آدمایی که میخوان مال اونا باشی اما خودشون مال تو نیستن

از اوناییکه زیر بارون برات میمیرن

ولی وقتی آفتاب میشه همه چیز یادشون میره

آرزو دارم شبی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را

میرسد روزی که بی من لحظه ها را سر کنی

میرسد روزی که مرگ عشق را باور کنی

میرسد روزی که شبها در کنار عکس من

نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی . . .

گذشته که حالم را گرفته است !

آینده که حالی برای رسیدنش ندارم !

و حال هم حالم را به هم میزند

چه زندگی شیرینی!…

احساس سوختن به تماشا نمی شود

آتش بگیر تا که بدانی چه می کشم . . .

دلم تنگ است برای کسی که نمی داند...

نمی داند که بی او به دشت جنون می رود دلم...

می دانم که اگر نزدیکش شوم، دور خواهد شد....

پس بگذار که نداند بی او تنهایم...

دور میمانم که نزدیک بماند...

گاه دلتنـــــــگ می شوم

دلتنـگتر از تمام دلتنگـــــــــی ها

حسرت ها را می شمارم

و باختن ها را

و صدای شکستن را

... نمیدانم من کدامین امید را نا امید کردم

و کدام خواهش را نشنیدم

و به کدام دلتنگی خندیدم

که چنین دلتنگــــــــــــــــم

باران که می بارد،دلم برایت تنگ تر میشود....
راه می افتم بدون چتر....
من بغض میکنم آسمان گریه...